Berekende risico’s. Verrassingen. Op ontdekking gaan. Elke dag anders. Zoeken hoe je kan communiceren. Het klinkt haast als een exotische avonturentocht wanneer Gitte en Jens, begeleiders bij de dagbesteding op Monnikenheide, over hun werk vertellen. Jens begeleidt activiteiten gericht op beweging, sport en fun, en trekt daarnaast regelmatig met bewoners naar de Akker, de grote moestuin. Gitte is meestal te vinden in de keuken voor groenteverwerking of in de rustige ruimte voor ‘soos’ of ‘koffiepot’, waar bewoners komen genieten en hun geheugen wordt geprikkeld.
‘We proberen de bewoners geregeld een beetje uit hun comfortzone te duwen’, leggen ze uit. ‘We dagen ze uit opdat ze groeien, in vaardigheden of sociaal. Maar het zijn ‘berekende risico’s’, het is niet de bedoeling dat het op frustraties uitloopt, maar net op succeservaringen. En dan is het vaak verrassend wat iemand toch blijkt te kunnen.’ Een bewoner die een rij plantgoed perfect plant, iemand die met tegenzin de groentekeuken binnenkomt maar blij en trots weer buitengaat.
Stap voor stap
Nogal wat collega’s in het team zijn opgeleid als ergotherapeut, zo ook Gitte en Jens. Opdrachten in haalbare stukjes opdelen, activiteiten aanpassen aan ieders noden van die dag, het is een tweede natuur voor hen. ‘We proberen ieders kwaliteiten in de verf te zetten.’ Stapje voor stapje evolueren, schept voor zowel de bewoners als de begeleiders veel voldoening. Bij een nieuwe sport, bijvoorbeeld: ‘In het begin valt iedereen over zijn eigen voeten, maar na een paar weken zijn ze ermee weg… dan is het voor mij gelukt.’
Gitte begeleidt zowel productieve ateliers, als rustige voor bewoners met een hoge ondersteuningsnood (HON). ‘Die afwisseling vind ik heel boeiend. Werken met de HON-gasten ziet er heel rustig en kalm uit, maar het is erg intensief. Bij sommige gasten moet je heel de tijd op zoek hoe je contact kan maken. En soms is het al fijn dat ze gewoon tot rust komen.’
De lach is het beste smeermiddel. ‘De meesten hebben gevoel voor humor, je moet enkel wat aanvoelen welk soort grapjes pakt bij wie.’ Als begeleider bij de dagbesteding komen ze met bewoners uit alle woningen in contact. ‘Je hebt niet zo’n sterke band met hen als de begeleiders in de woningen, maar anderzijds is het tof om ze allemaal wat te kennen.’
Ruimte voor ideeën
De variatie biedt mogelijkheden om je eigen weg te zoeken, volgens je talenten en interesses. Er is ruimte voor eigen inbreng. ‘Zo heb ik voorgesteld om ook soep te maken: dat maakt het voor de gasten veel duidelijker waarvoor ze groenten snijden. En we hebben ‘kitchen on wheels’ toegevoegd voor een clubje gasten die motorisch beperkter zijn, heel gezellig’, vertelt Gitte, die ook graag haar fotocamera of tekenpotlood bovenhaalt. Jens: ‘Ik krijg de ruimte om als bewegingscoördinator activiteiten uit te werken voor iedereen: voor de senioren onder onze bewoners, voor de gasten die veeleer speels bewegen, en anderen die dan weer echt willen sporten.’
Minder leuk? Ze moeten even denken… ‘Wat tijdsdruk soms… die soep moet toch klaar, ook al heb je tijd genomen voor een gesprek. Of iemand is eindelijk rustig aan het genieten, en dan is de tijd om.’ ‘Je moet soms door een muur van koppigheid breken, en het kan een uitdaging zijn om daarvoor altijd het geduld op te brengen’, vertelt Jens. ‘De gasten voelen emoties sterk aan’, vult Gitte aan, ‘maar je mag dat ook benoemen - ‘ik heb niet zo’n goede dag’ – en dan houden ze er rekening mee. De begeleiding is ook niet elke dag happy happy, hè.’
Maar dan is er, last but not least, het team! ‘Een héél belangrijke factor in de jobvreugde. Topteam!’